ماه رمضان !

آمدی و خاک بوی افلاک گرفت ...

دوباره آمدی و ابلیس در بند شد...

دوباره آمدی و چشمه های جوشان اشک ، از دیدگان مشتاقان حضرت دوست جاری شد.

ای ماه میهمانی خدا!

ماهی و فرصتی برای خوب شدن، بخشوده شدن و وضو گرفتن از چشمه های زلال معرفت الهی...

صدای سبز اذان در کوچه باغهای نیاز می پیچد !

نسیمی از عشق سراسر کوچه ء نیایش را طراوت می بخشد!

در پراکندگی شمیم معطر نمــــــاز ، لحظه ها سبز می شوند و معطر به عطر خـــــدا ...

از سجود بندگان ِ مخلص ِ خدا ،زمین لب به دعـــــا می گشاید که :

" خـــدایا ! منهم با گوش دل نجواهای "الهی العفو" بندگانت را می شنوم"

رایحه ء حمد بر زبان می تراود و وجود ، عطر لاله های بهشتی می گیرد...

و احساس ِ حضور در تن ، جان می گیرد.

لحظه ء خدایی شدن است ...

احساس ِ پرواز و اوج گرفتن است...

بر می خیزیم چون موج و پر می گشاییم سمت ِ بودن.

آری !

تو عاشقی و دلداده...

دلداده ای به آن که نور علی نور است.

از صدف لبهایت ،مروارید عشق می جوشد...

از سرزمین بی سرانجام ِ غفلت و آلودگی به سرزمین ِ سبز ِ حقیقت ِ بی نیاز رسیده ای...

از خاک به افلاک پر گشودی ، و با کوله باری از امید و یقین به مقصد حقیقت ِ عشق می رسی.

اللهــــــم عجل لولیک الفــــرج